mets toi à parler

L’ espace continuera à vivre
sur le doigt du futur
comme les barrières se rejoignent
au bout du monde
l’ émotion de la chèvre
fait fructifier l’ achat de ce terrain inconstructible

alors si les cris te tentent
et que la foi est trop forte
bois ce doigt d’ étoiles
comme je bois la main
fébrile
la mixture des hôpitaux psychiatriques

et mets toi à parler

Το διάστημα θα συνεχίσει να ζει στο δάχτυλο του μέλλοντος καθώς τα εμπόδια ενώνονται στο τέλος του κόσμου το συναίσθημα της κατσίκας καθιστά επικερδή την αγορά αυτής της μη οικοδομήσιμης γης οπότε αν τα κλάματα σε δελεάσουν και η πίστη είναι πολύ δυνατή πιες αυτό το δάχτυλο των αστεριών καθώς πίνω το χέρι μου εμπύρετος το μείγμα των ψυχιατρείων και αρχίστε να μιλάτε

notre hymne – τον ύμνο μας

Dans les cavernes solides
se distinguent feux aux balcons
et déluges d’ émeraudes

la notification est claire
les tribunaux
veulent ma peau

mais le piano veut son maitre
ses dogmes magnétiques
et les carquois
que je t’ aime, cette flèche mon amour

qui me plante le trèfle noir
un jour la joie
nous inondera

et je n’ aurai de cesse de mourir
de renaitre
et de te déclarer notre hymne
ciselé par vingt ans de tendresse

je la chante et je la hurle
cette Marseillaise érotique
prête à tout pour que nos coeurs s’ arrachent

et ne fasse plus qu’ un !

Σε συμπαγή σπήλαια τα φώτα ξεχωρίζουν στα μπαλκόνια και πλημμύρες από σμαράγδια η ειδοποίηση είναι σαφής δικαστήρια θέλω το δέρμα μου αλλά το πιάνο θέλει τον αφέντη του τα μαγνητικά του δόγματα και οι φαρέτριες ότι σε αγαπώ, αυτό το βέλος αγάπη μου που μου φυτεύει μαύρο τριφύλλι μια μέρα χαρά θα μας πλημμυρίσει και δεν θα σταματήσω ποτέ να πεθαίνω να ξαναγεννηθεί και να σας ανακοινώσουμε τον ύμνο μας λαξευμένο από είκοσι χρόνια τρυφερότητας Το τραγουδάω και το ουρλιάζω αυτή η ερωτική Μασσαλία έτοιμοι να κάνουμε τα πάντα για να λυθούν οι καρδιές μας και γίνε ένα!

espoir – Ελπίζω

Sous ta chevelure magnifique
au pubis instruit
je revois le doré du ciel
faire la surface
d’ un mensonge omniprésent

on ne meurt pas
mais
on dissèque
la beauté des Enfers

pour en ressortir comblé
de connaissances sur la toile
abstraite
du renouveau

que l’ on nomme Espoir

Κάτω από τα υπέροχα μαλλιά σου
με μορφωμένους παμπ
Βλέπω ξανά το χρυσάφι του ουρανού
επιφάνεια
από ένα πανταχού παρόν ψέμα
δεν πεθαίνουμε
αλλά
ανατέμνουμε
την ομορφιά του Κάτω Κόσμου
να βγει ικανοποιημένος
γνώση στον Ιστό
αφηρημένη
της ανανέωσης
που ονομάζουμε Ελπίδα